Safari arkadaşı anlatıyor

Vahşi doğa fotoğrafçılığı merakı 10 yıl önce Mustafa Koç ve ünlü fotoğrafçı Süha Derbent’i bir araya getirdi. Uzun yıllardır birlikte fotoğraf çeken iki isim, pek çok projeye de imza attı. “Ben onun iş dışı yaşamında ve doğada hep yanında oldum” diyen Derbent, Mustafa Koç’la ilgili anılarını şöyle paylaşıyor…
Tanışalı 10 yıldan fazla oldu Mustafa Ağabey ile… Bizim tanışmamızdan çok daha eskiye dayanan fotoğraf hobisi hızlı yakınlaşmamızda önemli rol oynadı. ‘Hobisi olmayan insanın kendi de yoktur’ derdi. Kısa bir süre sonra fotoğraf danışmanlığını yapmaya başladım. Herkesin tanıdığı başarılı bir işadamını, kimsenin bilmediği yanlarıyla tanıyordum. Birlikte Afrika seyahatleri yaptık. Sonunda ‘Karşılaşmalar’ adlı kitabı yayımlandı. Kitabın önsözünü yazmamı istemesi beni çok onurlandırmıştı. Birkaç yıl sonra ‘Yaşamın Ta Kendisi’ adlı ortak bir sergi de yaptık. Portre ağırlıklı yeni bir fotoğraf projesine başlamıştık. 2015’te Ruanda’ya gidip çalıştık ve Mustafa Ağabey yine çok iyi fotoğraflar üretmişti. Bu yıl 2 seyahat daha yapacaktık.
İŞ DIŞINDA YANINDAYDIM
Onun iş dışı yaşamında, seyahatlerinde, doğada yanında oldum hep. O benim ağabeyimdi. Her konuda danıştığım, dinlemekten keyif aldığım ve birlikte eğlenip fotoğraf ürettiğim arkadaşımdı. Şimdi geriye doğru baktığımda hayatıma neler kattığını daha da iyi görüyorum. Ama bunları anlatmayacağım. Sadece çok iyi bildiğim, birçok kez tanıklık ettiğim bir gerçeği söylemek isterim. Benim hayatıma kattıkları bana özel yapılmış şeyler değildi. Tanıdığı, yakınında bulunan herkesin hayatına katkısı olmuş bir insandı. Herkesin hayatına dokunurdu. Onu izlerken bir lider tanımını izliyordum adeta. Herkesin bildiği gibi mütevazı bir insandı. Kimse ile kötü olduğunu görmedim. Bağışlayıcı ve hepsinden önemlisi sürekli motive edici ve birleştirici tavrıyla dikkat çekiyordu. Yanında bulunduğum süre içinde onu izleyerek ondan öğrendiklerim hayatımı zenginleştirdi. Sadece bir tanesini söyleyebilirim ki benim için çok değerlidir. Ben ondan bir şeyi uzatmadan ve en kısa biçimde ama hiç eksiksiz anlatabilmeyi öğrendim. KAYBETTİĞİMİ AMERİKA’DA DUYDUM
İşim gereği sürekli seyahat halindeyim. Ama kimsenin bilmediği bir endişe taşıyorum hep. Her seyahate çıkışımda ben uzaktayken ya bir yakınıma bir şey olur ve yanında olamazsam endişesi içimi kemirip duruyor. Hep bu endişeyle yola çıkarken işte şimdi benim için isim babası olarak adını koyduğu, kurduğu Sedventure seyahatinde korktuğum başıma geldi. Ağabeyimi kaybettiğimi Amerika’nın bir ucunda öğrendim… Hayatımın en zor günlerinde yanımda olanı, ağabeyimi kaybettim. Ve elbette biliyorum hiçbir şey eskisi gibi olmayacak benim için. Her seyahat dönüşünde karşıma geçip neler yaşadığımı gözümün içine bakarak ilgiyle dinleyen, heyecan duyan ve içindeki doğa sevgisiyle benimle oraya gitme planı yapan ağabeyim artık yok ve ötesinin de bir önemi yok…”