Aile bireylerinin öğrenme süreci

Başarılı bir deneyimin ardından, kilit çalışanlarla birlikte bir "otopsi" yapılması ve nelerin iyi yapıldığı ve nelerin işe yaradığının tartışılması fevkalade faydalıdır. Böylesi bir analiz, gelecek başarılı deneyimlerin inşası için sağlam bir zemin oluşturacaktır. Bu süreç aile şirketlerinde nasıl işler? Aile üyeleri, bir başka şirkette 3-5 yıl kadar çalışarak müthiş bir deneyim kazanır. Bu zaman zarfında, diğer çalışanların yaptıkları işte, yani kendi işini yapmakta nasıl yeterlilik ve güven kazandığını öğrenirler. Eğer başarılı olurlarsa pozitif bir geribesleme alırlar; yok eğer olmazlarsa onlara o işin nasıl yapılacağı gösterilir. Bu süreçte bu sürecin işleyişi hakkındaki agılamalarını geliştirirler. Patron ve altındakilerin ilişkisi anlamına gelen dikey ilişkilerin nasıl yönetileceğini öğrenirler. Ayrıca çalışanlar arasındaki ilişkiler demek olan yatay ilişkilerin de nasıl yönetileceğini öğrenirler. Sonuçta orada nasıl iyi bir çalışan olunacağını öğrenirler. Eğer çalışanları yeterli değilse hiçbir şirket başarılı olamaz. Yani aile üyelerinin yeterli bir çalışan olmayı öğrenmeleri şarttır.

BECERİYE UYGUN İŞ
Aile üyeleri, kendi yeterliliklerini ve deneyimlerini aile şirketi dışındaki bir şirkette edindikten sonra artık aile şirketine katılmaya hazır hale gelirler. Onlara kendi becerilerine uygun gerçek işler verilmesi gerekir. Çözmek zorunda kaldığım pek çok aile şirketi sorunu, aslında bu temel ilkeye uyulmamasından kaynaklanıyordu.
Bir aile üyesi aile şirketine çalışmaya geldiğinde, onun kendi işini en az diğer çalışanlar kadar mükemmel yapması gerekir. Onlar sadece imtiyazlı bir makam edinmek için aile şirketine gelmemelidir. Bu gibi bir davranış önünde sonunda bir felaket formülü olur. Bu aile üyesinin, çaba ile ödül arasındaki ilişkiyi öğrenmenin dışında çalışanların saygısını da kazanması şarttır. Saygı ise işini iyi yapmak ve mütevazı davranmakla kazanılır. Büyük bir çoğunlukla aile Aile bireylerinin "öğrenme" süreci üyelerine olağanüstü yüksek maaşlar ödenir ve onların şirket sahibinin çocuklarının dahil olduğu, "Şanslı Spermler ve Yumurtalar Klübü" üyesi olduklarından özel ayrıcalıklara sahip olmaları gerektiği varsayılır. Oysa aile üyelerine kendi katkıları için "adil bir piyasa" maaşının ödenmesi gerekir. Bu, onların aile şirketi içinde tevazuyu öğrenmelerinin ve itibar kazanmalarının bir başka yoludur. Bir aile üyesi işe başladığında, onun sorumluluk almayı ve kendi performansından sorumlu olduğunu öğrenmesi şarttır. Ancak ve ancak bu durum ispatlandıktan sonra kendisine başka bir şeyin sorumluluğun verilmesi düşünülebilir.

EN BÜYÜK FIRSAT
Aile şirketlerinin çocuklarına sunduğu en büyük avantajlardan biri de ebeveynlerinden öğrenme fırsatıdır.
Aslında aile şirketi hakkında bir şeyler öğrenmeye başlamak orada çalışmayı düşünmekten çok daha önce başlar. Çocuklar, ebeveynlerinin şirket hakkındaki konuşmalarından sürekli bir şeyler öğrenir. Yani bu iş, erkenden başlar. Ardından ise bir başka karmaşık makalenin konusu olan para hakkındaki tartışmalar gelir. Çocuklar iş hayatını ailelerinden öğrenir. Bir ebeveynin çocuklarına öğretmesi gereken en önemli şeylerden birinin de kendilerine bir iş verildiğinde o işi tüm yeteneklerini kullanarak en iyi şekilde bitirmeleri olduğuna inanıyorum. Bu aslında herhangi bir çalışan için de temel bir zorunluluktur. Bunun öğrenilmesi, şirkette çalışmaya başlamanın düşünülmesinden çok önce, evde gerçekleşir. Şöyle bir deyim vardır: "Bir çocuğu prensmiş gibi yetiştirirseniz büyüdüğünde kral olmak isteyecektir." Bu türden bir şımartmadan uzak durulması gerekir. Bir işin sorumluluğunu alabilen, onu büyük bir gurur ve tatmin duygusuyla bitiren bir çalışanın yerini hiçbir şey dolduramaz. Tıpkı diğer çalışanlar gibi aile üyelerinin de bu zorunluluğa uymaları şartttır. Bir aile üyesi, ancak bu konudaki yeterliliğini ispatladıktan sonra kontrol transferi hakkındaki tartışmalara girebilir.