Hayatın içindeki lider

Bir zamanların efsane gazetesi Günaydın’ın sahibi Haldun Simavi, gazetecilerin hayatın içinde olmalarına önem veriyordu. Arada bir muhabirleri kontrol etmek amacıyla sorular sorduğu hep anlatılırdı. “İETT otobüs biletinin fiyatı ne” ya da “Ekmek kaç kuruş” gibi soruları doğru yanıtlamayan gazetecileri işten attığı söylenirdi. Amacı, daha “hayatın içinde” gazeteciler yaratmaktı... Geçenlerde Twitter’ın kurucusu Jack Dorsey’nin bir söyleşisini okuyunca aklıma Haldun Simavi geldi. O da CEO ve patronlar dahil olmak üzere şirket yöneticilerinin biraz hayattan koptuğunu, oysa inovasyon ve tüketiciyi anlamak için sokakta olmaları gerektiğinin altını çiziyordu. Şunu söylüyordu Dorsey: “Ben her sabah ofise otobüsle gidiyorum. Bunun bir gerçek sebebi var, o da gerçek şeyleri görebilmek. Ben her gün arabalarıyla Silikon Vadisi’ne gelip, arabalarını park edip ofise geçenlerin gerçekleri görebildiklerini, Amerikalıların gündemlerini takip edebildiklerini sanmıyorum.” Dorsey’den güzel bir değerlendirme ama bunu kaç CEO yapabilir ki? Ya da kaçı yapıyor ki? Bırakın ofise otobüsle, metroyla gitmeyi, kaç kişi hayatın içinde yarım saatlik yürüyüş yapabiliyor ki?