Koleksiyonculuk sabretmeyi öğretti

Nil Dumansızoğlu

ndumansizoglu@capital.com.tr

Koleksiyonerliğin insanın ruhunu zenginleştirdiğini düşünen Jotun Doğu Avrupa ve Orta Asya Bölgesi Başkan Yardımcısı ŞÜKRÜ ERGÜN biriktirdiği objelerle vakit geçirirken zihninin boşaldığını söylüyor. Bir hat eserinin karşısına oturup sadece ona bakarak birkaç saat geçirebildiğini ve bu sayede rahatladığını belirten Ergün, “Sabırsız bir yapım var. Koleksiyonculuk bana sabretmeyi öğretti” diyor.

İş ve yaşam arasında dengeyi sağlamanın “mutluluk” getirdiğine inanan Jotun Doğu Avrupa ve Orta Asya Bölgesi Başkan Yardımcısı Şükrü Ergün, bunu da iyi bir planlamayla gerçekleştiriyor. Onun hayattaki en büyük tutkularından biriyse koleksiyonerlik. Değerli ve güzel olanın peşine düşüp tarihin kapısını tekrar aralamanın kendisine keyif verdiğini belirten Ergün, “Kendimi bildim bileli benim için anlamlı olan eşyaları biriktiriyorum. Dedemin kehribar tesbihi, süvari çizmesinin mahmuzları, amcamın Kore’de giydiği postallar; çocukluğumdan hatırladığım, biriktirmeye başladığım ilk eşyalar. Özellikle hat sanatı eserleri, fermanlar, tespih ve bastonlardan oluşan koleksiyonlarım var” diyor. Koleksiyonerliğin insanın ruhunu zenginleştirdiğini düşünen Ergün, bu tutkusunun kendisine en büyük katkısınınsa “sabır” olduğunu düşünüyor. Şükrü Ergün’le koleksiyon tutkusunu konuştuk: 

 Koleksiyon yapmaya nasıl başladınız? 

 Kendimi bildim bileli benim için anlamlı olan eşyaları biriktiriyorum. Küçükken anneannemin evinin tavan arasında bulduğum dedemin mahmuzları, üniformasının palaskası, amcamın Kore’de giydiği postalları, dayımın çocukluğundan kalan ilk av tüfeğini eve taşımamla başladı. Tabii annem hiç mutlu olmadı, çünkü bunlar ona göre döküntülerdi ama ben direndim. 

 Şu an kaç parçalık bir koleksiyonunuz var? 

 Toplam sayı vermem mümkün değil ancak silah koleksiyonum 130 parçaydı. 

 İlk hangi parçayla bu tutkunuz başladı? 

 Dayımın ilk av tüfeğiyle... Uzun yıllar 18-19’uncu yüzyıl silahlarını topladım ve çok zengin bir koleksiyonum oldu. Ancak çocuklarım silah koleksiyonuma sıcak bakmayınca elden çıkardım. Şimdi hat eserlerim, nadide tespihlerim, bastonlarım, dünyanın dört bir yanından toplanmış bıçaklarım ve karımın gözü gibi baktığı iğne oyası koleksiyonumuz var. 

 Topladığınız eserlerle ilgili nasıl bir değişim yaşadınız? 

 Elbette ilgilendiğiniz konuyla ilgili bilginiz ve kültürünüz arttıkça beğeni ve seçimleriniz değişiyor. İlk zamanlarda beğenerek aldığım bazı objeler şimdi torunumun oyuncağı oldu. 

 Nerelerden parçalar topluyorsunuz? 

 Av merakım dolayısıyla yıllarca Anadolu’nun köylerini ve dünyanın değişik, turistik olmayan bölgelerini gezdim. Oralardan çok fazla obje topladım. Ama hatlarımı muhakkak uzmanlara danışarak alırım. Sahtesi çok çünkü. 

 Hatlara olan ilginizi biraz açar mısınız? Örneğin hat için Osmanlıca öğrendiniz mi? Bu konuda “iyi eserleri” bulma peşinde neler yaptınız? Kendinizi nasıl geliştirdiniz? Hattatlarla tanıştınız mı? 

 Osmanlıca okuyup yazmayı başka bir nedenle öğrendim. Arapça hatları okumak için de Kur’an okumayı öğrendim. Müzayedeleri takip ettim, ilgimi öğrenenler benimle direkt temas kurmaya başladı. Dediğim gibi danıştığım üstatlar var. Kendileri de zaten hattat. Prof. Uğur Derman, Dr. Hüseyin Gündüz gibi isimleri bunların arasında sayabilirim. 

 Neyin değerli olduğunu öğrenmek için kendinizi nasıl geliştirdiniz? 

 Bu anlamda gözümü eğitmeye çalıştım. Hala da eğitmeye çalışıyorum. 

 Koleksiyon yapmanın sizin karakterinizde ve iş yaşamınızda nasıl bir etkisi oldu? 

 Koleksiyoner olmak insanın geçmişe dokunarak ruhunu zenginleştirmesini ve hayata anlam katmasını sağlıyor. Sabırsız bir yapım var. Koleksiyonculuk bana sabretmeyi öğretti. Çok yararlı oldu. 

 Bu koleksiyonlarınızı sergilemek, müze haline getirmek gibi hayaliniz var mı? Bu konuda neler yapacaksınız? 

 Hayır, bunu yalnızca kendi zevkim için biriktiriyorum. Ancak eşimin antika oya koleksiyonunu sergileme düşüncesi var.